در طول سالیان متمادی گذشته به دلایل مختلف نتوانسته بودند از یک تشکل تخصصی و صنفی برای رشد و تعالی بخش کشاورزی و منابع طبیعی و احقاق حقوق خود بهره بگیرند.
با مطرح شدن ایجاد سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی جمهوری اسلامی ایران از طرف مسؤولین و دست اندرکاران در دولت و سپس در مجلس شورای اسلامی، رؤسای دانشکده های کشاورزی و منابع طبیعی و دیگر صاحب نظران دانشگاهی و اجرایی کشور آرزوی دیرینه این قشر از جامعه که بزرگترین مسؤولیت را در فرآیند توسعه پایدار بخش کشاورزی و منابع طبیعی از طریق اشاعه تفکر علمی و گسترش فنآوری های نوین در کنار دانش بومی و تجربه های ارزشمند کشاورزان و در نتیجه ارتقای مدیریت و بهره وری را بر عهده دارند، برآورده گردید.
بدین ترتیب قانون سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی جمهوری اسلامی ایران، پس از تصویب در سوم تیرماه ۱۳۸۰ در مجلس محترم شورای اسلامی، در سیزدهم تیرماه ۱۳۸۰ به تایید شورای محترم نگهبان رسید و در نوزدهم تیرماه سال همان سال جهت اجرا به ریاست محترم قوه مجریه ابلاغ گردید و در بیست و پنجم تیرماه سال ۱۳۸۰ توسط ریاست محترم قوه مجریه به وزارت جهادکشاورزی که طبق مفاد قانون مسؤولیت راه اندازی سازمان به عهده آن گذاشته شده بود، به طور رسمی ارجاع شد. بعد از ابلاغ حکم رییس سازمان توسط رئیس محترم جمهوری در سیزدهم مردادماه ۱۳۸۱، سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منبع طبیعی جمهوری اسلامی ایران در بیست و سوم مردادماه همان سال با برگزاری اولین جلسه شورای مرکزی به طور رسمی شروع به کار کرد.
سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منبع طبیعی که بزرگ ترین و جامع ترین تشکل تخصصی در بخش کشاورزی و منابع طبیعی است، سازمانی است مستقل و غیر دولتی که از کارشناسان دانشگاهی و اجرایی اعم از دولتی و غیر دولتی بر اساس قانون مصوب مجلس شورای اسلامی تشکیل شده است.
در قانون تأسیس سازمان اهداف و وظایفی برای سازمان تدوین شده است که اهم آنها عبارتند از:
تلاش در جهت ارتقای سطح دانش، گسترش فنـآوری جدید، حفظ و پایداری محیط زیست و منابع پایه تجدید شونده و افزایش کمی و کیفی تولیدات کشاورزی
نظارت بر حسن اجرای وظایف فنی و حرفه ای اعضای سازمان، حمایت از حقوق اشخاص حقیقی و حقوقی که از خدمات آنها برخوردار می شوند و تلاش در جهت ارتقای اخلاق حرفه ای
تلاش در جهت حسن اجرای مقررات و قوانین مربوط به امور کشاورزی، ایجاد هماهنگی و همکاری با دستگاه های مرتبط با کشاورزی و حمایت از تشکل های صنفی و تولیدی
تلاش در جهت ارتقای توانمندی های حرفه ای اعضای و کمک به ساماندهی اشتغال مهندسین کشاورزی و منابع طبیعی
گرچه با قدمت فعالیت های کشاورزی، شایسته بود ده ها سال قبل این سازمان به وجود می آمد. لیکن شورای مرکزی و همه دست اندرکاران سازمان مصمم به جبران بخشی از عقب ماندگی های امور مرتبط با سازمان بوده و با شناسایی چالش های سازمان و تدوین سیاست های راهبردی و اجرایی در قالب برنامه ها و پروژه ها برای مقابله با این این چالش ها که غالبا با چالش های بخش نیز عجین شده اند، چاره اندیشی می نماید.
اهم مشکلات و چالش های سازمان عبارتند از:
نرخ بالای بیکاری دانش آموختگان کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست
عدم تناسب کمی، کیفی و توزیع نامناسب دانش آموختگان با نیازهای بخش
فقدان برنامه جامع و متولی مشخص برای توسعه روستائی و نابرابری های تسهیلات زندگی در روستاها و شهرها
فقدان نظام جامع اطلاع رسانی در بخش
ناکارآمدی نظام بهره برداری از منابع تولید و زمینداری در بخش
عدم انسجام تشکلهای بخش و نداشتن جایگاه مناسب در نظام برنامه ریزی و سیاستگذاری های بخش
نارسائی فرهنگ کار در تولیدکنندگان و دانش‌آموختگان
سیاست های اجرایی سازمان
بستر سازی و ارتقای توانمندیهای حرفه ای به منظور ساماندهی اشتغال مهندسین کشاورزی و منایع طبیعی
شناسایی فرصت های شغلی و تلاش برای تخصیص آن به دانش آموختگان بخش کشاورزی
تداوم ساماندهی دانش آموختگان رشته های کشاورزی و منابع طبیعی و رشته های مرتبط
ارتقای توانمندی های حرفه ای و روزآمد نمودن دانش فنی مهندسین کشاورزی و منابع طبیعی
کمک به افزایش بهره وری عوامل، منابع و نهادهای تولید
کمک به اصلاح ساختار نیروی انسانی بخش کشاورزی
زمینه سازی برای واگذاری امور تصدی گری دولت در بخش به دانش آموختگان بخش کشاورزی
مطالعه و بررسی عملکرد و فعالیت های بخش کشاورزی و ارائه مشاوره های لازم به دستگاه های اجرایی
ایفای نقش به عنوان همکار، مشاور و پایش در بخش کشاورزی
کمک به اصلاح نظام آموزش عالی در بخش کشاورزی
حضور و مشارکت سازمان در مجامع تصمیم گیری مرتبط با بخش کشاورزی
طرح های در دست اقدام
ایجاد شبکه خصوصی خدمات مشاوره فنی و مهندسی
تدوین مقررات ملی، استانداردها و ضوابط فنی و مهندسی
طراحی و استقرار نظام جامع دانش و اطلاعات کشاورزی
تبیین نظام آموزشی اثر بخش در توسعه کشاورزی
ایجاد تشکل های تخصصی مؤثر و کارآمد در راستای تقویت مهارت های حرفه ای اعضاء (شرکت های مشاوره کارآفرینی)
پی گیری تخصیص منابع تولید و فرصت های شغلی به دانش آموختگان بخش کشاورزی
طرح های آتی
تدوین نظام فنی مهندسی فعالیتهای کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست و ارائه آن به مراجع ذیربط
اصلاح و پیشنهاد قوانین مورد نیاز برای توسعه بخش کشاورزی
پی گیری واگذاری اراضی قابل کشت جدید به دانش آموختگان در قالب ارزش سهام
پی گیری ایجاد شرایط واگذاری فعالیت های تصدی گری دولت در بخش کشاورزی به دانش آموختگان بخش
تدوین دوره های آموزش کوتاه مدت با گواهینامه های ملی و بین المللی برای دانش آموختگان بخش کشاورزی در جهت استفاده از فرصت های شغلی در سایر کشورها
اجرای برنامه های گردشگری علمی برای دانش آموختگان برای انتقال یافته ها و تجارب نوین
پیگیری راه اندازی واحدهای تحقیق و توسعه در مجتمع های بزرگ کشاورزی وصنایع تبدیلی و تکمیلی
تدوین برنامه های بازآموزی و نوآموزی اعضاء و اجرای مستمر آنها
بررسی اثر بخشی قوانین بخش کشاورزی در فعالیت های تولیدی، حفاظتی و حمایتی بخش
نیازسنجی انتشارات مورد نیاز بخش کشاورزی
آرم (نشان یا لوگوی) سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی
الف: کتاب و قلم:
نماد علم و دانش است.کلیه نمادهای به کار رفته در نشانه متکی بر کتاب و علم و دانش هستند و قلم در بالای شاخص گندم نیز این معنا را تایید می کند که در واقع نیروی انسانی متخصص اساس توسعه و بالندگی می باشد.
ب: فرم مرکزی طرح یک قطره آب است که نشان از محوری بودن نقش آب در کشاورزی دارد به ویژه در کشور ما که در یک منطقه خشک و نیمه خشک قرار گرفته است.
ج: شاخه گندم و فرم کلی درخت:
نماد کلی بخش کشاورزی و تولیدات مربوط به این بخش می باشد.
د: دست ها: اشاره به نقش حمایتی سازمان در توسعه بخش کشاورزی است که از طریق حمایت از مهندسین کشاورزی و کسانی که از خدمات آنها استفاده می نماید اقدام می شود.
ه: چرخ دنده ها: نماد فنآوری، مهندسی و فعالیت های صنعتی به عنوان مکمل بخش کشاورزی آمده است.
و: شاخه زیتون: نشانه درخت مقدس زیتون که در این نشانه نماد منابع طبیعی است که بستر توسعه پایدار در همه زیر بخش ها می باشد.
ز: توازن در دو نیمه طرح: بیانگر نقش تعادل و نظم در مجموعه عوامل موثر در توسعه پایدار و توفیق سازمان می باشد.
